Kurucuları terapide odağı, insanların yapısal özelliklerine değil yaşamlarını nasıl anlamlandırıp, yorumladıklarına kaydırmışlar. Narrative terapi, danışanlarının yaşamlarına, tercihlerine, deneyimlerine ve kimliklerine son derece saygı duyar ve yaşadıkları zorluklardan dolayı insanlara karşı asla suçlayıcı olmaz.

Narrative Terapi, kişiyi merkeze alır ve her insanı kendi hayatının uzmanı olarak görür. Kişilerle problemlerini birbirinden ayırır ve insanların problemlerinin etkisini azaltacak birçok becerilere, yeterliliklere, inançlara, değerlere ve bağlara sahip olduğunu varsayar.

Narrative Terapinin temel felsefesi “kişi problem değildir, problemin kendisi problemdir ve çözüm bireysel değildir” şeklinde özetlenebilir. Yani Narrative Terapi, bireylerin toplumsal söylemlerle problemlerini içselleştirdiğini ve kendilerinin bir parçası haline getirdiklerini öne sürer.

Halbuki problem dışarıdan gelmektedir ve kişinin problemi sahiplenmesi için hiçbir sebep yoktur. Çünkü problemi içselleştirdikçe ve sahiplendikçe problemi kendisinden uzaklaştırması ve problemden kurtulması zorlaşacaktır. Yine kişi yaşamındaki problemle başa çıkmaya çalışırken yaşamındaki eski insanlarla ve çevresinde bulunun hali hazırdaki insanlarla bağlarını kuvvetlendirmesi çok önemlidir.


Kişinin mevcut becerilerini öğrendiği ve bunlara şahit olan insanlar kişinin yaşamını zenginleştirir ve kişiyi güçlü kılar.

Narrative Terapi:
•Deneyimleri ve anlamalarını anlamaya çalışır.
•Danışanın bilgisini merkeze alır.
•Danışanın konuşmalarından referans alır.
•Genel olanın yanlış yönlendirmemesi için istisnai olanı arar.
•Belirli kişisel bilgiye vurgu yapar.
•Kimliğin ve hayatın belirgin detaylarını arar.
•Kişisel deneyime değer verir. İnsanları kendilerini tanımaları için teşvik eder.
•İnsanları tercih ettikleri hayatları yaşamak için destekler.